miejscowości nad morzem bałtyckim

Kołobrzeska latarnia morska jest jednym z wielu punktów u wybrzeży Polski, które zwiastują żeglarzom rychły koniec podróży i zejście na stały, bezpieczny ląd. Po raz pierwszy świtało nawigacyjne w Kołobrzegu rozbłysło w 1666 roku na wieży nowo wybudowanego budynku zarządu portu. Było ono jednak tylko okazjonalne – płomień zapalany był wtedy gdy statek zbliżał się do portu.

Początki latarni kołobrzeskiej

Dopiero 200 lat później światło kołobrzeskiej latarni zaczęło świecić stale każdej nocy. Światło pochodziło z masztu z wysięgnikiem, który zamontowany był na stacji pilotów. W lampie Fresnela spalano olej rzepakowy, którego latarnia w swojej pracy zużywała około 77 kilogramów rocznie. Latarnik miał za zadanie pilnować aby ogień stale się palił, aby posiadać zapas oleju oraz nie dopuszczać do zadymienia optyki. Latarnia usytuowana była na wysokości 7,8 m.n.p.m a jej zasięg wynosił około 5 Mil morskich. Emitowane przez nią światło było w białym kolorze. W 1896 roku światło latarni umieszczone zostało na wysokości 8,6 m.n.p.m., zmieniono kolor światła na czerwony i zastosowano soczewkę ogniskową 250mm – co zwiększyło zasięg latarni do 6 Mil morskich. Latarnia znajdowała się tak samo jak wcześniej na budynku stacji pilotów, zlokalizowanego u nasady wschodniego falochronu – w tym miejscu obecnie znajduje się Bosmanat Portu.

Kolejne modyfikacje od czasów wojny

Aby zwiększyć widzialność latarni w 1899 roku podniesiono jej światło. Kolejna zmiana miała miejsce w 1909 roku, kiedy to w nowo wybudowanej murowanej wieży zainstalowano na wysokości 25 metrów gazowe źródło światła. Sprawiło to, że zasięg latarni sięgał aż 12 Mil morskich. W takiej formie budynek zachował się do ostatnich działań wojennych w Kołobrzegu w 1945 roku. Wkrótce po wojnie jednak latarnie odbudowano. Do budowy nowej wieży wykorzystano konstrukcję dawnego fortu, który znajdował się u wejścia do portu. Nowa latarnia od początku swojego istnienia spełnia dwie funkcje – obiektu nawigacyjnego oraz pomnika czczącego pamięć poległych w walce o wyzwolenie miasta. Na pamiątkę tych wydarzeń w elewację budynku wmurowane zostały emblematy oraz tablica pamiątkowa. Latarnia powstała z czerwonej, licowanej cegły rozbiórkowej. Zwieńczenie wieży stanowiła mała galeria, na której szczycie umieszczona została duża czerwona gwiazda będąca światłem nawigacyjnym.

Dzisiaj wieża wznosi się na 26 metrów nad terenem, a światło wysyłane przez nią w morze i niosące żeglarzom dobrą nowinę ma zasięg do 16 Mil morskich. Światło pochodzi z obrotowego aparatu optycznego, posiadającego dziesięć ścian świetlnych, z umieszczonymi na każdej z nich dwiema żarówkami – o mocy 200W jedna. Światło kołobrzeskiej latarni rozpościera się na wysokości 36,5 metra i z oddali daje znać marynarzom, że są już blisko portu i zejścia na stały ląd po długim i wyczerpującym rejsie.