miejscowości nad morzem bałtyckim

Konkatedralna Bazylika Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny w Kołobrzegu jest świątynią rzymskokatolicką, która powstała w XIV wieku. Całość zachowana została w stylu gotyckim. Ma ona charakter halowy i została podzielona na pięć naw. Data rozpoczęcia prac nad stworzeniem bazyliki nie została dokładnie poznana. Według historyków budowa mogła rozstać rozpoczęta w początkach XIV wieku na miejscu starego kościoła św. Mikołaja. Obecnie jest jednym z ważniejszych ośrodków kultu dla chrześcijan na Pomorzu. A jej długoletnia historia powoduje, że często jest również odwiedzana przez turystów.

Pierwsza msza w Katedrze

W 1321 roku po raz pierwszy została odprawiona msza na placu budowy. W ciągu następnych 200 lat kościół był wielokrotnie zmieniany, rozbudowywany oraz upiększany. Kilkakrotnie była nawet przebudowywana ze względu na osiadanie gruntu. W końcach XV wieku połączona została wieża północna z południową w wyniku czego utworzyły jeden potężny blok wieżowy – zamurowano przerwę, która do tej pory je rozdzielała. Dodany został także środkowy hełm, który nadał świątyni ostateczny, monumentalny charakter, jaki można obserwować po dziś dzień.

Od czasu powstania na początku XIV wieku kościół pełnił rolę kolegiaty. W XVI wieku stał się świątynią luterańską, należącą na początku do Pomorskiego Kościoła Ewangelickiego, a od 1817 roku do Pruskiego Kościoła Unijnego. Od XVII do XX wieku działania wojenne wielokrotnie go niszczyły. Gdy w 1945 roku toczone były walki o Twierdzę Kołobrzeg był on istotnym punktem obronności miasta. Niestety zburzył go ostrzał radzieckiej artylerii.

Dzieje Bazyliki po wojnie

Po zakończeniu II wojny światowej pojawiły się zamiary rozbiórki bazyliki, jednak ostatecznie została ona przekazana kościołowi katolickiemu w 1957 roku i rozpoczęły się prace nad jej odbudową. Już w 1958 roku poświęcono prezbiterium kolegiaty i odprawiono w nim pierwszą mszę. Władze PRL w latach sześćdziesiątych podjęły decyzję o utworzeniu Muzeum Oręża Polskiego w nieodbudowanej części świątyni – w głównej nawie wystawiany był ciężki sprzęt wojskowy pochodzący z wojny.

Kościół Mariacki w Kołobrzegu w 1972 roku został ustanowiony konkatedrą diecezji koszalińsko- kołobrzeskiej. Zaś w dwa lata później – w 1974 roku cała świątynia zwrócona została jako miejsce kultu. W roku 1979 świątynia odzyskała funkcję kolegiaty, zaś w rok później utworzona została przy niej parafia. Godność Bazyliki mniejszej zyskała 10 czerwca 1986 roku od papieża Jana Pawła II. Pierwszy ordynariusz diecezji koszalińsko- kołobrzeskiej – kardynał Ignacy Jeż pochowany został w krypcie pod kościołem 23 października 2007 roku.

Świątynia na przełomie wieków była wielokrotnie niszczona, głównie za sprawą wielu działań wojennych. Doprowadziło to do tego, że nie zachowało się w niej wiele historycznych elementów czy zabytków sztuki sakralnej. Jednak jest tu kilka pozycji wartych uwagi, należą do nich między innymi: chrzcielnica z 26 scenami z życia Chrystusa z 1355 roku, krucyfiks "figura życia" z 1330 roku, gotycki świecznik siedmioramienny z 1327 roku, drewniany świecznik Korona Schlieffenów z 1523 roku, tablice nagrobne mieszczan Kołobrzegu, stalle rajców miejskich z 1400 roku, trzy ołtarze z drewna z przełomu XV / XVI wieku, stalle kapituły z drzewa dębowego (najstarsze w Polsce) z 1340 roku, mosiężny świecznik Korona Holków z 1420 roku.